ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Για να ξεκινήσω έβαλα κατ' αρχήν την αδελφή μου να μου ποζάρει φορώντας το κόκκινο φουστάνι της και από ένα περιοδικό εμπνεύστηκα μερικά πράγματα για το φόντο.







Για το φόντο δεν έφτιαξα καινούργια χρώματα. Χρησιμοποίησα ότι υπήρχε στη παλέτα μου από προηγούμενες ελαιογραφίες και πρόσθεσα λευκό για να δημιουργήσω ανοιχτά παλ χρώματα.

Για τα κλαριά ανακάτεψα ωμή σιέννα, καμένη σιέννα, ωμή όμπρα και λίγο καρμίνιο.






Για το δέρμα, ανακάτεψα ίσες ποσότητες από ωμή σιέννα, ωμή όμπρα, βερμίλιο και μπόλικο λευκό.









Για τις σκούρες σκιές έβαλα μικρές πινελιές από ωμή όμπρα και με ένα παλιό πινέλο ανακάτεψα και έκανα την διαβάθμιση προς το ανοιχτό χρώμα.

Στο κόκκινο φουστάνι, χρησιμοποίησα βερμίλιο, καρνίνιο και λίγη ωμή σιέννα, γιατί το καρμίνιο είναι πολύ σκούρο και διάφανο από μόνο του - τουλάχιστον στα classico που χρησιμοποιώ εγώ - το βερμίλιο είναι πολύ φωτεινό και επίσης διάφανο δημιουργώντας γραμμές με το πινέλο πάνω στο καμβά. Η ανάμειξη όλων αυτών όμως μου έδωσε το βαθύ κόκκινο που ήθελα. Αφού στέγνωσε το χρώμα του δέρματος, το σκέπασα με χατροταινία για να ζωγραφίσω το φόντο του καναπέ.

Στα πράσινα χρησιμοποίησα το φθάλο πράσινο που είναι ένα χρώμα διάφανο σε απόχρωση πεύκου, το σμαραγδί, και της ελιάς. Η ανάμειξη ήταν ίδια απόχρωση με του καναπέ όπου ποζάρισε η αδελφή μου και μου άρεσε αυτή η αντίθεση. Στο σκούρο αυτό χρώμα πρόσθεσα λίγο λευκό για τα φωτεινά σημεία.

Το έργο τελειωμένο. Πρόσεξα στο πίνακα του Λέιτον, ότι στη κοπέλα, φαινόταν αριστερά από το μπράτσο της το πλευρό της και δεξιά από το μπράτσο της, το στήθος ολόκληρο σχεδόν, με τη θηλή αρκετά εμφανή. Προσπάθησα να το αναδείξω έτσι ακριβώς με την αδελφή μου να μου ποζάρει και διαπίστωσα ότι αυτή η πόζα δεν ήταν εφικτή κι έτσι, το θεώρησα άστοχο ανατομικά. Παρ' όλ' αυτά, αυτό το έργο μου άρεσε και ίσως το τολμήσω ξανά στο μέλλον που θα έχω περισσότερη εμπειρία.